«Περσινά ξινά σταφύλια» θα μπορούσε πει κάποιος για τις προ μηνός δηλώσεις του προσφάτως υποψήφιου ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπανώτα. Κάπως σαν να πέρασαν και δεν ακούμπησαν τότε γιατί μας φάνηκαν σαν κοντρίτσα με celebrity χαρακτήρα αλλά αιχμή του δόρατος μία γυναίκα: τη Νόνη Δούνια και υποψήφια ευρωβουλευτή.
Τυχαία και χωρίς προεκλογικό έρεισμα, μόλις πριν από μία ημέρα, ένα tweet του Αντίνοου Αλμπάνη, έφερε στο προσκήνιο τις on camera δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα στην εκπομπή της Φαίης Σκορδά, για τις γυναίκες. Τι είπε λοιπόν;
«Η κυρία Δούνια έχει πάθει αυτό που έχουν πάθει πολλοί τελευταία, το να συγχέουν τα δικαιώματα των γυναικών σε οτιδήποτε μιλάμε. Αυτό είναι μια υστερία. Κόψτε αυτή την υστερία γιατί δεν ζούμε στο Ιράν. Ζούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και συνέχισε λέγοντας πως «δεν ξέρω αν η κυρία Δούνια νιώθει πάρα πολύ ταλαιπωρημένη ως γυναίκα από διάφορα. Δεν το βλέπω κιόλας. Στην καριέρα της μια χαρά, στη Βουλή μια χαρά, δεν καταλαβαίνω τι πρόβλημα έχει, που νιώθει ότι είναι μια καταπιεσμένη, αλλά εγώ δεν βλέπω να έχει πρόβλημα η γυναίκα στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση κανένα», καταλήγοντας με τον πιο αλαζονικά πατριαρχικό τρόπο: «Εκτός αν θέλει να έχει (σ.σ.πρόβλημα). Δηλαδή αν πάρει έναν σατράπη ο οποίος την κακοποιεί και δεν μιλάει και κάθεται και το ανέχεται είναι πρόβλημά της, έτσι; Στις δουλειές βλέπω μια χαρά να τις μεταχειρίζονται, μια χαρά έχουν μισθούς. Άκουσα πρόσφατα μια άλλη κυρία που είπε, ναι, οι γυναίκες πληρωνόμαστε λιγότερο. Εσύ βλέπεις στην τηλεόραση να πληρώνονται λιγότερο οι γυναίκες; Περισσότερο μάλλον».
Οι παλαιότερες αυτές δηλώσεις του ξεσήκωσαν πολιτική θύελλα εν μέσω προεκλογικής καμπάνιας, όμως τις έκανε πριν εκλεγεί υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Δηλαδή είναι απόψεις που μέσα στον τηλεοπτικό μικρόκοσμό του, όχι μόνον τις πιστεύει, αλλά και τις μοιράζεται δημοσίως ως απόψεις με υπογραφή. Γι’ αυτό ακόμα και αυτή η μεταμέλεια που έδειξε στα μάτια τα δικά μου, όχι μόνον δε φαίνεται ειλικρινής, αλλά ενέχει την ίδια αλαζονεία με την προ της μεταμέλειας δηλώσεις του: «Απολογούμαι αν μέσα από την “κοπτοραπτική” της δήλωσης μου δόθηκε η εντύπωση πως έχουν μερίδιο ευθύνης και τα θύματα κακοποίησης γι’ αυτό που τους έχει συμβεί. Και δεσμεύομαι πως θα αγωνιστώ στο πλευρό των κακοποιημένων γυναικών μέχρι την ημέρα που τέτοιου είδους φαινόμενα θα έχουν εκλείψει οριστικά».
Άλλωστε οι γκρίνιες από το κόμμα του και οι πολυπόθητες ψήφοι είναι μεγάλο κίνητρο ώστε να δείξει μεταμέλεια με μία ντεμέκ συγγνώμη.
Τα προβλήματα με τις δηλώσεις αυτές παραμένουν πολλά. Από πού να ξεκινήσουμε;
- Στο ίδιο ευρωψηφοδέλτιο με τον Δημήτρη Παπανώτα βρίσκεται η Σοφία Μπεκατώρου, μία γυναίκα που με τις αποκαλύψεις της άνοιξε το δρόμο για πρώτη φορά στη χώρα μας για μια μεγάλη συζήτηση για τη σεξουαλική κακοποίηση και την έμφυλη βία. Άνοιξε το δρόμο για το #metoo. Μάλιστα όπως δήλωσε τώρα περιμένει από το κόμμα να πράξει τα δέοντα. Η κυρία Μπεκατώρου όταν ρωτήθηκε για τον Δημήτρη Παπανώτα επεσήμανε ότι, σύμφωνα με έρευνες, 238.476 γυναίκες στην Ελλάδα κακοποιούνται σωματικά ή σεξουαλικά από τον σύντροφό τους/σύζυγό τους κάθε χρόνο. «Αυτό σημαίνει ότι 653 γυναίκες πέφτουν θύματα κακοποίησης κάθε μέρα. Ελπίζω ότι θα φροντίσει το ίδιο το κόμμα να σταθεί όπως πρέπει. Περιμένω να κάνει και αυτό την κίνησή του, διότι πράγματι δεν μπορούμε να λέμε ότι φέρνουμε ανθρώπους με νέες ιδέες και οι άνθρωποι που έρχονται, όχι μόνο έχουν απαρχαιωμένες, αλλά είναι και οι προσωπικές τους απόψεις».
- Οι δηλώσεις αυτές έναν μήνα μετά δεν είναι απλά ότι ακούγονται εκτός τόπου και χρόνου, ακούγονται προκλητικά εξοργιστικές δεδομένης της γυναικτονίας της Κυριακής έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων. Ακόμα όμως και πριν την γυναικτονία αυτή, υπήρξαν άλλες 4 μόνον μέσα στο 2024.
- Η λέξη «υστερία» είναι η μετάφραση του κυρίου Παπανώτα για όσα παλεύουμε οι γυναίκες καθημερινά να αποδομήσουμε. Και παλεύουμε ανεξάρτητα από το πού ανήκουμε ιδεολογικά και πολιτικά. Ο φεμινισμός δεν είναι αριστερός (αυτό μας το έδωσε και ο ίδιος να το καταλάβουμε) ούτε δεξιός. Ούτε κεντρώος. Ο φεμινισμός αφορά σε όλες τις γυναίκες. Ο φεμινισμός του 2024 αποδομεί ακόμα στερεότυπα, ανισότητες, προκαταλήψεις, σεξιστικές συμπεριφορές πολλών περασμένων δεκαετιών και βάζει ανάχωμα στην έμφυλη βία και στις γυναικοκτονίες – που ήταν κάποτε «εγκλήματα πάθους». Η διαφορά μας με το Ιράν είναι ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη μπορούν να μιλήσουν και να «υστεριάσουν», ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τα θέματα της ισότητας των φύλων πολύ ψηλά στην ατζέντα όχι μόνον για τις ευρωπαίες αλλά ρίχνουν και το βλέμμα τους και σε χώρες όπως το Ιράν όπου η θέση της γυναίκας ισούται με το έπιπλο. Το ξέρατε αυτό, κύριε Παπανώτα;
