Η Ελευθερία Ντεκώ (σχεδιάστρια φωτισμού), μια καλλιτέχνιδα που λόγω της εξειδίκευσής της στο φως και της τεράστιας επαγγελματικής της εμπειρίας, έχει ιδιαίτερη σχέση με την εικόνα, μιλά με προσοχή, ενθουσιασμό και τρυφερότητα για τον Γιώργο που γνώρισε και τον Γιώργο που θαυμάζει.

«To Poor Things είναι μια ταινία που ξεγυμνώνει με χιούμορ κοινωνικά ταμπού και κλισέ. Δεν την θεωρώ αποκλειστικά φεμινιστική. Την αδικούμε αν την χαρακτηρίσουμε μόνο φεμινιστική. Δεν αφορά θεωρώ μόνο στην σεξουαλική χειραφέτηση της γυναίκας… αλλά θίγει με υπερβολή την ανηδονία της εποχής.

Έχω δει όλες τις ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου, και την Βλυχή, εκτός από την Κινέττα. Μ’ αρέσουν πολύ – ομολογώ πως με τον Κυνόδοντα ζορίστηκα λίγο, γιατί ήταν ωμή και σκληρή ταινία χωρίς να σημαίνει αυτό πως αφαίρεσε στο ελάχιστο το ότι μου άρεσε.

Επίσης, ενώ για όλες του τις ταινίες λες: «αυτή είναι Λάνθιμος», η καθεμιά είναι διαφορετική. Θεωρώ πως ο Λάνθιμος δημιουργεί σχολή. Αυτό φαίνεται και στις ερμηνείες των ηθοποιών που, ενώ τους έχεις δει κάτω από τις οδηγίες άλλων μεγάλων σκηνοθετών, μαζί του έχουν έναν άλλο τρόπο. Λειτουργούν αλλιώς στις δικές του ταινίες, καταφέρνει να τους βγάλει έναν άλλον τρόπο υποκριτικής, μια διαφορετική προσωπικότητα. Καταλαβαίνω ότι θα μπορούσε να κατακτήσει τους Ευρωπαίους κριτικούς και κοινό αλλά το ότι έχει καταφέρει να κατακτήσει και την πιο συντηρητική Αμερική είναι εντυπωσιακό.

Δεν ξέρω αν είναι επειδή είναι ο Γιώργος που γνωρίζω και έχω μεγάλο ενθουσιασμό όποτε βλέπω ταινία του, αλλά η αλήθεια είναι πως κάθε ταινία του είναι σπουδαία. Τον πρωτογνώρισα στο “Για Πάντα” του Παπαϊωάννου όπου έκανα φωτισμούς και ο Λάνθιμος έβγαλε τις φωτογραφίες και έφτιαξε το βίντεο της παράστασης.

Μετά, στις τελετές Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004, ήταν ένας από τα μέλη της δημιουργικής ομάδας για το κομμάτι των βίντεο. Στις αρχές που το κτήριο συναντήσεων μας ήταν απέναντι από το Καλλιμάρμαρο μοιραζόμασταν το ίδιο γραφείο. Να πω για τον χαρακτήρα του, τον λίγο χρόνο που συνεργαστήκαμε, πως ο Γιώργος Λάνθιμος έχει μία εσωτερικότητα και ηρεμία.

Μετείχε και συμμετείχε στα πράγματα με έναν διακριτικό αλλά σταθερό τρόπο. Σεμνός και “απαλός” άνθρωπος στις σχέσεις του, στις συνομιλίες του, στον τρόπο που επικοινωνεί τις απόψεις του. Παρατηρεί πολύ, δεν σπαταλιέται άσκοπα. Κι έχει ένα ιδιαίτερο χιούμορ. Δεν έμεινε πολύ μαζί μας, κάποια στιγμή αποφάσισε ότι δεν ήθελε να συνεχίσει για δύο ακόμη χρόνια αυτή τη διαδρομή.

Το Poor Things είναι ταινία που σου δημιουργεί εντυπώσεις έντονες και πλούσιες, γεμάτες χρώμα, φως, μυρωδιές και ήχους. Έχει σαρκασμό και χιούμορ. Γέλασα πολύ! Ενα φαντασμαγορικό σουρεαλιστικό παραμύθι για μεγάλους! Η Μπέλα Μπάξτερ είναι μια σουρεαλιστική περσόνα: είναι η αβάσταχτη ελαφρότητα μιας βαρύτητας χωρίς ειδικό βάρος. Όπως κάθε παραδοσιακό λαϊκό παραμύθι, που λέει αλήθειες, έτσι και το Poor Things λέει αλήθειες, αλλά με τον τρόπο του Λάνθιμου: Αφοπλιστικά!».

Του εύχομαι να σαρώσει και τα 11 βραβεία !