Φτιαγμένο με extra δόση από βιτριόλι και αγάπη από τον δημιουργό του ανεπανάληπτου Succession, η πολιτική σάτιρα (ενδεχομένως της χρονιάς;) αποτελεί μια ξεκάθαρη επίδειξη δύναμης της Kate Winslet ως η καγκελάριος μιας ανώνυμης κεντροευρωπαϊκής χώρας που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο παρανοϊκή, ασταθής και αρρωστοφοβική.
Πόσο αρρωστοφοβική; Tόσο όσο να γκρεμίζει, ξανά και ξανά, τους τοίχους του πολυτελούς ξενοδοχείου που έχει μετατρέψει σε παλάτι της, πεπεισμένη ότι έχουν μούχλα, να κυκλοφορεί μέσα σε φορητή συσκευή οξυγόνου και να προσλαμβάνει ένα αιματοβαμμένο στρατιώτη με το παρατσούκλι «Χασάπης» (έξοχος ο Matthias Schoenaerts) προκειμένου να προπορεύεται μπροστά της, κρατώντας μια φορητή συσκευή που μετράει πόση υγρασία έχει σε κάθε δωμάτιο που μπαίνει.
Πόσο παρανοϊκή; Tόσο ώστε να μην έχει κανένα πρόβλημα να δολοφονήσει όποιον υπουργό της, όσο yes man ή yes woman και αν έχει προσπαθήσει να είναι, όταν η προσωπική της ΚΥΠ την ενημερώσει ότι έχει ψελλίσει έστω και ένα ψίθυρο αμφισβήτησης προς το πρόσωπό της.