Δεν μου αρέσει να το παραδέχομαι, αλλά είναι αλήθεια. Ότι δηλαδή, αν εξαιρέσεις την πρώτη σεζόν του girl power Big Little Lies, πίσω στο μακρινό 2017, οποιαδήποτε άλλη μεταφορά των bestseller μυθιστορημάτων της Αυστραλέζας Liane Moriarty υπήρξε κατώτερη των περιστάσεων. Ένα σερί ημι-αποτυχιών που περιλαμβάνει τόσο τη 2^η σεζόν του Big Little Lies όσο και το ανεκδιήγητο Nine Perfect Strangers με την Nicole Kidman.

Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι το Χόλυγουντ σκοπεύει να σταματήσει να προσπαθεί να αναπαράγει την επιτυχία του Big Little Lies (βλέπε projects που βασίζονται στα μυθιστορήματά της ‘The Husband’s Secret’ και ‘The Last Anniversary’). Κάτι απολύτως λογικό αφού η θεματολογία της, βλέπε πλούσιες κοινότητες που κρύβουν σκάνδαλα και μυστικά, είναι ότι πρέπει για οφθαλμόλουτρο και ξεκούραστο binge watching.

Στην κατηγορία αυτή ανήκει και το ολοκαίνουργιο “Apples Never Fall” του Peacock που κατάφερε να πείσει την Annette Bening, ιδιαίτερα επίκαιρη φέτος μετά την Οσκαρική υποψηφιότητά της για το Nyad, να επιστρέψει στην τηλεόραση μετά από 20 χρόνια.

Συγκεκριμένα να επιστρέψει ως η συνταξιούχος ιδιοκτήτρια ενός tennis club στο ειδυλλιακό West Palm Beach που ξαφνικά εξαφανίζεται. Χωρίς κανείς να μπορεί να καταλάβει αν αυτό έγινε οικειοθελώς, αν έπεσε θύμα ατυχήματος ή αν την δολοφόνησε ο -πάντα θυμωμένος- σύζυγός της, Sam Neill.

Ένας πρώην πρωταθλητής του τένις που επιμένει να φέρεται άθλια στα 4 παιδιά του. Για την ακρίβεια τους φέρεται λες και κάνουν πρωταθλητισμό, με έπαθλο την εκτίμησή του. Ένα έπαθλο που είναι καταδικασμένα να μην κερδίσουν ποτέ και μια υπερ-προσπάθεια που τα κάνει να κυνηγούν απεγνωσμένη την επιτυχία και να κρύβουν επιμελώς κάθε -προσωπική ή επαγγελματική- αποτυχία.

Αυτά τα 4 παιδιά, που περιλαμβάνουν τον venture capitalist Troy (βλέπε o Jake Lacy του White Lotus), την αποτυχημένη χίπισσα Amy (Alison Brie, σε ρόλο που δεν μας έχει συνηθίσει), την λεσβία φυσικοθεραπεύτρια Brooke (Essie Randles) και τον γιόγκι & σερφ Logan (Conor Merrigan Turner), προσπαθούν να μάθουν τι ακριβώς έχει συμβεί.

Μια εξαφάνιση που τα αναγκάζει να βγάλουν στη φόρα όλα τα οικογενειακά μυστικά τους (που είναι πολλά και juicy) και, κυρίως, να αντιμετωπίσουν την μητέρα τους ως ανθρώπινο ον, με θέλω και ανάγκες, και όχι ως απλά την ενοχλητική η οποία, τώρα που έχει παραπάνω ελεύθερο χρόνο λόγω συνταξιοδότησης, τους παίρνει συνεχώς τηλέφωνο και ψάχνει αφορμές για να κερδίσει το χαμένο χρόνο που δεν τους αφιέρωσε λόγω της δουλειάς της.

Ένα συνολικά λιγότερο glam cast, αλλά εξίσου ταλαντούχο με το Big Little Lies, που έρχεται και δένει με το ηλιόλουστο σκηνικό με τους φοίνικες, παράγοντας ένα αποτέλεσμα το οποίο, χωρίς να είναι αψεγάδιαστο, είναι εθιστικό.

Φαντάσου το “Apples Never Fall” σαν ένα κυριλέ άρλεκιν, από εκείνα που επιλέγεις να πάρεις μαζί σου στην παραλία το καλοκαίρι, που ενώ ξέρεις ότι έχει 1.000+1 ελαττώματα (π.χ. κενά στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων που είναι λίγο μονοδιάστατοι) δεν αντέχεις να περιμένεις να γυρίσεις την επόμενη σελίδα. Κάτι που από μόνο του δεν είναι ούτε αυτονόητο, ούτε εύκολο.

Ένα οικογενειακό δράμα αξιώσεων που κερδίζει πόντους από το σεναριακό εύρημα του να βλέπουμε και το timeline κομμένο στα δυο (τι συνέβαινε τότε και τι συμβαίνει τώρα) και κάθε επεισόδιο να είναι δοσμένο μέσα από την οπτική των πρωταγωνιστών (των παιδιών και των δυο γονιών).

Έχε υπόψιν ότι υπάρχει και μια υπο-πλοκή που έχει να κάνει με μια τραυματισμένη γυναίκα που βρίσκει καταφύγιο στην οικογενειακή βίλα, ένεκα ενός επεισοδίου κακοποίησης από τον σύντροφό της, αλλά δεν θέλω να σου πω περισσότερα για αυτό γιατί θα μπλεχτείς.

Στο τέλος της ημέρας το “Apples Never Fall” είναι ταυτόχρονα χειρότερο από ό,τι θα μπορούσε να είναι και καλύτερο από ό,τι θα περίμενε κάποιος διαβάζοντας τις κριτικές που το αφορούν. Ιδανική επιλογή για μανάδες, κόρες και γυναικοπαρέες.

*Πηγή φωτογραφιών: imdb.com