Αυτήν τη στιγμή πρωταγωνιστείτε σε τηλεόραση και θέατρο. Τι σημαίνει για σας η τέχνη της υποκριτικής, πώς σας ολοκληρώνει και τι έπεται;

Η τέχνη είναι ένας τρόπος να ζω τη ζωή μου. Άργησα πολύ να πω στον εαυτό μου ότι αυτή είναι η δουλειά μου. Για πολλά χρόνια, ένιωθα ότι ο χρόνος θα έδειχνε τη σχέση μου με την υποκριτική, αλλά, όπως φαίνεται, τα χρόνια περνούν και είμαι ακόμη εδώ. Για μένα η τέχνη της υποκριτικής είναι ένα μέσο να αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου. Θεωρώ ότι είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση γιατί σε όλη μας τη ζωή λέμε ιστορίες και υποδυόμαστε ρόλους. Το τι έπεται πραγματικά δεν το ξέρω, το μόνο που ξέρω είναι ότι η δουλειά μου είναι να λέω ιστορίες, κι αυτό μού αρέσει.

Πρωταγωνιστείτε στη δραματική σειρά του Alpha «Ο παράδεισος των κυριών», που διαδραματίζεται στην αστική Αθήνα της δεκαετίας του ’60. Τι σας γοητεύει και τι σας απωθεί από εκείνη την Αθήνα;

Αυτό που κέρδισε το ενδιαφέρον μου είναι η αισθητική της εποχής, όπως τα ρούχα. Σήμερα η αντίληψη για τα ωραία ρούχα έχει αλλάξει λόγω της γρήγορης μόδας. Η σειρά σχετίζεται με ένα κατάστημα μόδας και σκεφτόμουν πόσο όμορφο είναι που οι άνθρωποι τότε κρατούσαν τα ρούχα τους, ήταν μέρος της προσωπικότητάς τους. Θυμάμαι τη γιαγιά μου που πρόσεχε σαν τα μάτια της κάποια πράγματά της. Τα αγαπούσε, είχαν συναισθηματική αξία για εκείνη, στάση που, με έναν τρόπο, αντικατοπτρίζει και παλιότερες εποχές. Πλέον δεν είναι μόνο η μόδα γρήγορη, είναι όλα γρήγορα. Άρα, είναι πιο εύκολα και εύπεπτα. Δεν προλαβαίνουμε όμως να τα αφομοιώσουμε. Εκείνη η εποχή είχε έναν άλλο ρυθμό, κι αυτό είναι ένα στοιχείο που με γοητεύει. Με απωθεί ό,τι έχει να κάνει με στερεότυπα, με αντιλήψεις που μπορούσαν να σε κρατήσουν δέσμιο. Ευτυχώς, η θέση της γυναίκας έχει αλλάξει. Βέβαια, δεν έχει φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο, αλλά τουλάχιστον γίνονται αγώνες για τη χειραφέτηση όχι μόνο της γυναίκας, αλλά και του ανθρώπου γενικότερα.

Έχετε δηλώσει ότι αποφεύγατε την τηλεόραση γιατί φοβόσασταν την έκθεση. Πώς διαχειρίζεστε τώρα την έκθεση; Έχετε βρει τις ισορροπίες;

Νομίζω πως τελικά φοβόμαστε κάτι περισσότερο προτού έρθουμε σε επαφή μαζί του. Ούτως ή άλλως, η υπερέκθεση είναι κάτι που, αν έρθει, πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε. Η ζωή μου ωστόσο δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα – κι αυτό το λέω για καλό. Προσπαθώ να κρατώ μια ισορροπία. Θέλω να νιώθω άνετα στις συνθήκες που δημιουργώ. Μπορεί να χρειαστεί να πω κάποια όχι, με όποιο κόστος κι αν έχει αυτή η απόφαση. Αν κάτι είναι πιεστικό για το μυαλό, την ψυχή και το νευρικό σύστημά μου, δίνω την ευκαιρία στον εαυτό μου να το απορρίψει. Όμως, έτσι όπως έχουν προκύψει τα πράγματα, νιώθω αρκετά καλά.

H παράσταση «Ο Γλάρος», στην οποία πρωταγωνιστείτε, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, παρουσιάζει τους ήρωες να βάλλονται, αλλά να βρίσκουν τη δύναμη να βγουν από το μικρόκοσμό τους. Εσείς βγαίνετε από το μικρόκοσμό σας και πόσο δύσκολο είναι αυτό;

Οι άνθρωποι φτιάχνουμε ένα μικρόκοσμο για λόγους αυτοπροστασίας από τις συνθήκες που, ειδικά στις μέρες μας, είναι αντίξοες. Νομίζω πως ο καθένας μας οφείλει να «σπάει και λίγο τα αβγά» για τα πιστεύω και τις αξίες του. Αυτό που μπορεί να με βγάλει από το μικρόκοσμό μου λοιπόν είναι η αίσθηση κοινωνικής ευθύνης ή όταν συμβαίνει μια αδικία – συνθήκες που θα με κάνουν να σκεφτώ ότι ο κόσμος λειτουργεί έξω από μένα. Μέσα στην υπερπληροφόρηση της εποχής μας, χάνουμε την ουσιώδη είδηση. Γι’ αυτό, πρέπει να δούμε τι στ’ αλήθεια μάς ενδιαφέρει και μας ευαισθητοποιεί. Έχουμε καταλήξει όμως να μη μας αφορά τίποτα και να μην κάνουμε τίποτα για όσα μαχόμασταν παλαιότερα. Η χρυσή τομή είναι να κάνουμε κάτι τις στιγμές κατά τις οποίες έχουμε τα ψυχικά αποθέματα.

Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία από τη δεκαετία του ’60 που θα μπορούσατε εύκολα να υιοθετήσετε στα καθημερινά σας looks;

Προσπαθώ να κρατώ τα ρούχα μου και να τα περιποιούμαι, όπως ακριβώς έκαναν τότε οι γυναίκες. Φροντίζω να διαλέγω κομμάτια που δημιουργούν μια γκαρνταρόμπα – μια έννοια που έχει καταργηθεί λόγω της γρήγορης μόδας. Όλοι έχουμε στην ντουλάπα μας κάποια ρούχα που φοράμε ξανά και ξανά και μάλλον αυτά είναι τα ρούχα με τη μεγαλύτερη αξία. Όσο μπορώ, θέλω να αντιστέκομαι στις παρορμήσεις να πάρω κάτι για να το βάλω μία φορά και να το πετάξω. Μου αρέσει να ανακυκλώνω, να ανταλλάσσω ρούχα με τις φίλες μου ή να πάρει ένα ρούχο μου ένα μικρότερο μέλος της οικογένειας και να το φορέσει δίνοντάς του νέα ζωή. Επίσης, αγαπώ τα ταγέρ εκείνης της εποχής. Οι γυναίκες έφτιαχναν σετ, ήταν ένα είδος στολής.

Σας αρέσει να πειραματίζεστε με το προσωπικό σας στυλ;

Πάρα πολύ! Θέλω να δοκιμάζω ανά περιόδους στυλ που δεν έχω ξαναεπιχειρήσει. Έχω ένα συγκεκριμένο στυλ, αλλά θέλω πού και πού να το σπάω.

Η έμπνευση

Ποιο beauty trend λατρεύετε και ποιο δεν θα δοκιμάζατε ποτέ;

Λατρεύω το κόκκινο κραγιόν. Έχω πάντα στην τσάντα μου γιατί μου φτιάχνει τη διάθεση και είναι ένας εύκολος τρόπος να δείχνω περιποιημένη με κάτι απλό. Από την άλλη, δεν μου αρέσει το υπερβολικό foundation.

Θα μας πείτε μας τρία προϊόντα ομορφιάς που αγοράζετε ξανά και ξανά;

Το αγαπημένο μου τον τελευταίο καιρό είναι ένα lip sleeping mask. Είναι τέλειο! Επίσης, σημασία δίνω στα προϊόντα καθαρισμού προσώπου καθώς θέλω το δέρμα μου να είναι καθαρό και να αναπνέει. Τέλος, χρησιμοποιώ ένα treatment oil για τα μαλλιά μου.

Ακολουθείτε κάποια συγκεκριμένη ρουτίνα ομορφιάς;

Η αλήθεια είναι ότι συνδέω το skincare με την ξεκούραση. Το βράδυ που επιστρέφω στο σπίτι μου, καθαρίζω το πρόσωπό μου, βάζω toner, εφαρμόζω την ενυδατική κρέμα μου και κάνω μασάζ. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με τη χαλάρωση και το ότι πλησιάζει η ώρα του ύπνου.

Πώς θα ορίζατε την ομορφιά;

Πολύ υποκειμενική, ευτυχώς! Πιστεύω στην ομορφιά και δεν την υποτιμώ. Χαίρομαι να βλέπω ωραίους ανθρώπους, ωραία αισθητική, ωραία τοπία, ωραία συναισθήματα. Απλώς, το μέτρο για όλα αυτά είναι υποκειμενικό, κι αυτό είναι που αφήνει τη φαντασία μας ελεύθερη. Διαφορετικά, αν ίσχυαν μόνο οι αριθμοί, οι μετρήσεις, τα ποσοστά, οι followers και τα views, ο κόσμος μας θα πήγαινε προς το χειρότερο. Εγώ αντιλαμβάνομαι την ομορφιά ως κάτι ρευστό και υποκειμενικό. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι ερωτευόμαστε τους ομορφότερους ανθρώπους, θέλω να σκέφτομαι ότι ερωτευόμαστε και τους λάθος, κι ας έχουν πιο μεγάλη ή πιο μικρή μύτη και πιο στραβό στόμα. Αυτό είναι τελικά το ωραίο!

Ποιο είναι το καλύτερο μυστικό ομορφιάς που έχει μοιραστεί κάποιος μαζί σας;

Η Άσπα και η Φανή, που επιμελούνται το μακιγιάζ μου στον «Παράδεισο των κυριών», μοιράστηκαν μαζί μου ένα make-up τρικ: αν βάλεις στο πινέλο σου λίγο νερό και μετά εφαρμόσεις οποιαδήποτε σκιά, γίνεται eyeliner. Το θεωρώ εξαιρετικό, ειδικά με όλες αυτές τις σκιές που έχουμε.

Κοιτάζοντας τον εαυτό σας στον καθρέφτη, νιώθετε όμορφη;

Ναι, νιώθω! Αυτό όμως σχετίζεται με την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση. Νιώθω όμορφη γιατί επιτρέπω στον εαυτό μου να είναι καλά, με τους σωστούς ανθρώπους και στα σωστά μέρη. Όταν όμως δεν είμαι καλά ψυχολογικά, εννοείται ότι δεν νιώθω όμορφη.

Θα μοιραστείτε μαζί μας ένα όνειρό σας για το άμεσο μέλλον;

Ονειρεύομαι ένα ξεκούραστο καλοκαίρι δίπλα στη θάλασσα, με πολλά βιβλία και ησυχία. Δυστυχώς, η επαφή με τη φύση, στους ρυθμούς με τους οποίους ζούμε, αν και εξαιρετικά αναγκαία, γίνεται όλο και πιο σπάνια.

HOW TO

Ο makeup artist, Αχιλλέας Χαρίτος, ο οποίος επιμελήθηκε το μακιγιάζ της Νατάσας Εξηνταβελώνη, μας αποκαλύπτει βήμα βήμα πώς δημιούργησε το iconic look:

1.Για την επιδερμίδα ανάμειξα το concealer και το foundation με μία κρέμα ημέρας, ώστε να πετύχω ένα διάφανο, σύγχρονο φινίρισμα.

2.Άπλωσα σε όλο το άνω βλέφαρο μια σκιά σε παστέλ λάιμ απόχρωση, ώστε να είμαστε συνεπείς με τα 60s όπου αυτοί οι τόνοι είχαν την τιμητική τους στο μακιγιάζ των ματιών.

3.Για το χαρακτηριστικό banana liner, χρησιμοποίησα ένα λοξό βουρτσάκι φρυδιών και άπλωσα μία σκούρα γκρι σκιά στην κόγχη των ματιών. Ολοκλήρωσα το look με τουφάκια από ψεύτικες βλεφαρίδες και μαύρο eyeliner για να τονιστεί το στιλ των 60s.

4.Το κραγιόν ακολουθεί και αυτό τη νοοτροπία των 60s – επέλεξα μία δροσερή πορτοκαλί απόχρωση που σκόρπισε την άνοιξη.